دو روز پیش متوجه شدم که خیلی از ما آدما هنوز تفاوت «هدف» و «آرزو» رو نمی دونیم! خنده داره؛ اما حتی خودم هم کمی توی توضیحش مونده بودم؛ چه برسه به این که بخوام در مورد هدف خودم حرف بزنم!!! هر چی بیش تر در مورد «هدف» توضیح می دادم، طومار «آرزو» ها پُر و پیمون تر میشد! به نظر من «هدف» هر کسی - صرفنظر از تنوع اعتقادات، جهت گیری ها، جهان بینی و نگرش ها- عبارت است از اون چیزی که اگه بهش برسه یا دست کم بهش نزدیک بشه، حتی اگه درست در همون لحظه مرگش فرا برسه، مطمئن خواهد بود که عمرش رو تلف نکرده و بهره ارزشمندی از زندگی برده؛ البته ممکنه به خاطر اون «هدف» خیلی از «آرزو» هاش رو با دست خودش پس بزنه یا حتی قربانی کنه! نمی دونم این تعریف چقدر دقیقه؛ اما با همه کاستی هاش به من فهموند که خیلی از ماها داریم دنبال «آرزو» های ریز و درشتمون می دویم؛ در حالی که «هدف» رو مثل یه بوته خار بدون ریشه انداختیم وسط کویر خشک و بی آب و علف ذهنیاتمون! شاید سال ها ازش دور شده باشیم... شاید انقدر تو رفت و برگشت های سرگردانی هامون پیچ و تاب خورده باشیم که حداقل برگشته باشیم سر جای اولمون یا همون نزدیکی ها! شاید هم «هدف» در همین نزدیکی ها داره انتظار میکشه تا پیداش کنیم و هر آنچه سال ها به اشتباه در هزار توی «آرزو» هامون دنبالش می گشتیم رو در یک نقطه واحد پیدا کنیم! شاید...

واقعا «هدف» مون چیه؟! «آرزو» مون نه ها؛ «هدف» مون؟!

با خودمون که تعارف نداریم؛ یه بار هم که شده یه سؤالو رو راست جواب بدیم تا حداقل 2- 0 از خودمون عقب نمونده باشیم!!!

شاید جواب این سؤال لباس شکیل تری شد به قامت «آرزو» هایی که هر روز از پیش اند و ما از پی...