این جمله رو شنیدین که میگه:

«اگر کاری رو برای رضای خدا انجام نمیدی، برای رضای خدا ترکش کن»؟!!

عمل به این جمله واقعا دشواره. گاهی باید دور عملی رو که واقعا مو لا درزش نمیره یه خط قرمز پر رنگ بکشی! تایید دیگران که هیچ (!!!)، گاهی خودت هم اون عمل رو تایید می کنی؛ اما...!

از وقتی این جمله رو شنیدم، انگار دنیا یه جور دیگه ای شده برام. مفهوم این جمله این نیست که اگه کاری رو برای خدا نکردی، حتما نعوذ بالله علیه خدا گامی برداشتی! نه! مفهومش اینه که اگه لحظه ای قبله نمای دلت خدا رو نشون نداد، حتما عملی انجام دادی که در جهت رسیدن به آرمانت نبوده! تو این مسیر پر تلاطمی که هستیم، کوچک ترین عکس العملی که در مقابل وقایع نشون میدیم رو کل جهت گیری های زندگی مون اثر می ذاره؛ تو چنین وضعیت استراتژیکی چطور ممکنه بتونیم از یه سری از کارهامون صرف نظر کنیم؟! شاید یه تفریح، یه سرگرمی، یه اظهار نظر یا یه جمله برای همیشه سرمایه های زندگیمون رو ازمون بگیره! حتی اگه کلش رو نگیره، بلاشک «آنچه می توانست باشد و نیست» ش رو خواهد گرفت! این نکته تو دنیایی که افتادن برگ درخت هاش هم از روی حساب و کتابه، چندان دور از ذهن نیست. اما...

امان از دست انسان عجول و فراموشکار!

تصمیم گرفته م قبل از این که بیش از این کار دست خودم بدم، بشینم پای میز محاکمه... درست روبروی خودم!