بسیاری از افراد به نام آزادی می خواهند خود را از قید تکالیف و حقوق آزاد سازند، و البته انسان می تواند آزاد زندگی کند و باید هم آزاد زندگی کند ولی به شرط این که انسانیت خود را حفظ کند؛ یعنی از هر چیزی و هر قیدی می توان آزاد بود مگر از قید انسانیت؛ آدمی اگر بخواهد از قید تکالیف و حقوق، خود را آزاد بداند باید قبلا از انسانیت استعفا بدهد و جزو جمادات و یا نباتات و حداقل جزو حیوانات درآید تا بتواند از آن چه لازمه انسانیت و شرط انسانیت است یعنی قبول وظایف و تکالیف و حقوق، خود را آزاد سازد.

ما همان طوری که به موجب انسان بودن خود برای خود حقی قائلیم و معتقدیم چون انسان و کامل تر از سایر انواع آفریده شده ایم پس حق داریم انواع استفاده ها از معادن و از دریاها و از جنگل ها و از گل ها و گیاه ها و از حیوانات و از زمین ها بنماییم، عینا به همین دلیل حقوقی از همه این اشیاء بر عهده ما هست که باید از عهده آن حقوق برآییم. امیر المؤمنین علی (ع) در اولین خطابه ای که بعد از قبول خلافت ایراد کرد این طور فرمود: «بندگان خدا، خدا را در نظر بگیرید؛ شما نسبت به جماعت ها و شهرهای خدا و نسبت به افراد بندگان خدا، نسبت به همه چیز مسؤولیت دارید، حتی نسبت به بقعه ها و سرزمین ها و نسبت به حیوانات اهلی که در اختیار شماست»...

حکمت ها و اندرزها (ج1)- حق و تکلیف- استاد شهید مطهری (ره)- انتشارات صدرا- چاپ اول- صص 106- 107