سلام منو ببخشيد اما اين اولين باره که نظري ميدم و يادم ميره نظرم دقيقا چي بوده!!! اون موقع که نوشتم دليل داشت ولي الان که مي خونم دليلشو نمي فهمم!!! ناچارا نمي تونم جوابي بدم. ببخشيد! اگه مثالي به ذهنم رسيد حتما جواب شما رو کامل خواهم کرد. معذرت مي خوام:|

سلام عذر تقصير!!! مدتي نبودم. نظر حضرتعالي هم مي طلبيد در وضعيت مناسبي جواب داده بشه به همين دليل دير شد! معذرت مي خوام. از حسن توجه شما و دقت نظرتون بسيار سپاسگزارم :) البته اينم عرض کنم که معمولا همه نظرات رو تاييد مي کنم؛ مگر اين که تبليغ باشن! همين.

سلام يه کم سخت بود نمي دونم درست متوجه شدم يا نه!!! اما ببخشيد مگه اين درست نيست که آرزوهاي ما وقتي ارزشمندند که در راستاي اهداف ما تعيين شده باشند؟! خب اگر اين تعريف درست باشه آيا ميشه گفت همه آرزوها ناشي از هواي نفسند؟! من عربيم زياد خوب نيست؛ اما به نظرم تعبير شما با عبارت عربي که توي پرانتزه تفاوت هاي جدي داره! :|

سلام ببخشيد چرا قرار نيست به هدفامون برسيم؟! من اعتراض دارم! :| / برام اين قسمت فرمايشتون بسيار جالب بود که فرمودين: آرزو داشتن ناشي از نقصه! جالبه. ممنون تا حالا اينجوري سه بعدي به قضيه نگاه نکرده بودم! :) اما با اين قسمت که هدف بين انسان و خدا مشترکه مخالفم! نوعا متفاوته؛ البته مطمئنا منظور جنابعالي اين بوده که هر دو در هدف دار بودن مشترکند. درسته؟!/ اگر منظورتون در مورد مساله سنجش و معيار نسبي و مطلق بودنه، بنده با فرمايشتون موافقم: با اين توضيح که من در يک بازه زماني معين مي تونم به صورت مطلق بگم به آرزويي رسيدم يا نرسيدم؛ اما در مورد هدف اين طوري نيست؛ البته اين مساله وقتي صد درصد درسته که اهداف و آرزوهاي والايي مثل مثال هاي شما مد نظر باشه! در موارد ديگه مثل آرزوهاي مادي يا خيلي از آرزوها و اهداف معنوي اين مساله صحيح نيست! (به لحاظ تئوريک عرض مي کنم؛ همه اهداف و آرزوها که مثبت نيستند!!!) ببخشيد هنوز مواردي هست که به نظرم مي رسه؛ اما ديگه خيلي پرنويسي کردم! ببخشيد :)

سلام خواهش مي کنم!

سلام فرمايش شما متين؛ نبايد متضاد باشند. اما تو اين پست من نمي خواستم رابطه اين دو رو با هم تشريح کنم؛ به نظرم مساله اي که شما مطرح فرموديدوقتي قابل بحثه که ما تعاريف روشني از اين دو داشته باشيم. متاسفانه چون ماها اصولا تعاريف رو با ذهنيات اشتباه مي گيريم تو خيلي از مسائل بنيادي التقاطي شديم! به قول شهيد آويني ماها خود ساخته رو مي پرستيم! مشکلي که الان ماها باهاش روبرو هستيم اينه که ديگراني ارزوهايي برامون تعريف مي کنن که چون خيلي از شرايط امروزمون دوره مي ذاريمشون جاي هدفمون! و اين ميشه شروع وحشتناک يه بحران هويتي! ببخشيد باز طولاني شد! فرمايشتون کاملا درسته: اگه من انقدر رشد نکرده ام که آرزو و هدفم يکي باشه، حداقل نبايد متضاد هم باشه!