«مردم مدینه و بادیه‏ نشینان پیرامونشان را نرسد که از [فرمان] پیامبر خدا سر باز زنند و جان خود را عزیزتر از جان او بدانند؛ چرا که هیچ تشنگى و رنج و گرسنگی در راه خدا به آنان نمى‏ رسد و در هیچ مکانى که کافران را به خشم مى‏ آورد قدم نمى‏گذارند و از دشمنى غنیمتى به دست نمى‏ آورند مگر اینکه به سبب آن عمل صالحى براى آنان [در کارنامه‏ شان] نوشته میشود زیرا خدا پاداش نیکوکاران را ضایع نمى‏کند.»

(سوره مبارکه توبه/ آیه شریفه 120)

(یک خرمن از هزاران...)